VOORSCHOTEN - Meerburg JO15-2 heeft zaterdag verloren (4-1) van Voorschoten, de nummer twee van de ranglijst. Het was de tweede opeenvolgende nederlaag voor de mannen en vrouw van de trainers Simon Olders en Folkert van der Linden, na het verlies een week eerder tegen nummer één DHL. Conclusie: de weg naar de top is nog lang!

Aangezien de weg naar de top altijd lang is hoeft niemand zich zorgen te maken. Wel was er een verschil tussen de ene en de andere nederlaag. Tegen de koploper was Meerburg eigenlijk beter en kreeg het in elk geval de betere kansen. Tegen Voorschoten kwam de Zoeterwoudse club vooral na rust nauwelijks onder de druk uit.

En dan kunnen we ons allemaal achteraf natuurlijk afvragen of ‘we’ niet anders hadden moeten voetballen. Simon daarover: ,,Natuurlijk hadden we anders moeten voetballen. Veel te veel speelden we hoog en ver, terwijl we hadden moeten combineren. Daar ligt onze kracht. Nu gingen we duels uitvechten tegen een fysiek sterkere tegenstander. Dat was dus niet de bedoeling.’’

Gevochten werd er wel. Bovendien waren, ondanks een snelle tegentreffer, aanvankelijk de betere kansen voor Meerburg. Zo tikte Paul Marsé net naast na een pass van Joppe Lammerink. Ook stuitte Paul na een solo nog eens op de doelman.

Gelukkig had Meerburg nog Thomas en Thomas. De een (Van der A) bleef overeind in het midden, de ander (De Vries) in de defensie. Op slag van rust maakte Thomas (A) de 1-1. Eerst schoot hij op de lat, na voorbereidend werk van Paul, maar in de rebound ‘ging’ hij met succes nog eens voor de bal.

Alle spelers bleven knokken. Bijvoorbeeld Guus Kleijs voorin, Sepp van Velzen in het midden, Ruben van Dijk, Robin Versnel en Twan Odijk op de flanken.

Zo leek er halverwege nog alles mogelijk. Maar dan is er bij Meerburg momenteel ook nog zoiets als het blessurespook. Diego van Laar en Berkay Karakas konden in het geheel niet spelen, Niklas Maessen viel nog wel in maar hield het niet lang vol.

Chiara McAllister, centraal achterin met Mareno Stafleu en Thomas (V), begon niet geheel fit maar hield het, ondanks een paar stevige ‘beuken’ van de tegenstander, de hele wedstrijd vol. Joppe viel vlak voor rust uit met een blessure aan de pols. Onderzoek in het ziekenhuis wees uit dat het letsel waarschijnlijk meevalt.

Voor de coaches viel er in deel II derhalve niet zoveel meer te kiezen. Folkert: ,,Uitgangspunt bij ons is dat iedereen aan voetballen toekomt. Natuurlijk kijken we wel wie goed in de wedstrijd zit, of wie we ‘tactisch’ nodig hebben, maar niemand valt buiten de boot. Daarom moeten we natuurlijk ook wel eens improviseren. Maar met al die blessures wordt dat natuurlijk niet gemakkelijker.’’

Aangezien ook doelman Stefan Hilgersom de afgelopen week wat last had van een knie, was C1-keeper Ted Wagemaker voor de zekerheid even meegegaan naar Voorschoten om in geval van nood te kunnen inspringen. Een echte clubman, Ted!

Gelukkig bleef Stefan fit. Mede door allerlei blessures viel Ted nog wel even in, als ….. spits! Even maakte hij nog aanstalte de 2-2 voor zijn rekening te nemen, maar helaas, dat was te mooi om waar te zijn. Vooral ook voor het verhaal.

Lange tijd verdedigde Meerburg de 1-1, zoals PSV dat de afgelopen week op het vergelijkbare niveau van de Champions League bij de Spurs deed. Uiteindelijk werd de druk te groot en liep de tegenstander in de slotfase uit naar 4-1.

Voorschoten beukte er soms flink in en speelde wat recht-toe-recht aan-voetbal. Simon: ,,Het is niet ons spel, maar die jongens werkten hard en troefden ons af. Misschien had de scheidsrechter bij de derde treffer  voor een overtreding moeten fluiten, maar dat die goal viel lag aan ons, niet aan hem. En verder floot hij goed. Dus we moeten niet klagen.’’

Gert Lammerink