Enerverend was het allerminst. De derde helft kon de vele aanwezigen, inclusief ploeg en aanhang uit Hazerswoude, duidelijk beter bekoren.
Gemeenschappelijke deler bij beide teams was het aantal blessures. Deze middag stonden er twee elftallen aan de aftrap die aardig aan elkaar gewaagd waren. In de beginfase lag het initiatief bij de gasten zonder dat deze echt gevaarlijk werden. Na balverlies van Meerburger Tim Straathof mocht Jeroen Groenendijk er aan de rechterkant vandoor gaan, maar in een overtalsituatie was zijn voorzet ronduit matig te noemen.
Het enige gevaar van de gastheer kwam voort uit dode spelmomenten. Ramon Weijers was in deze situaties de aangever. Het eerste echte gevaar kwam van de mannen van de na dit seizoen stoppende Wilco Wapenaar. Na een halfuur spelen kon Ivo Vogelaar geheel vrijstaand inkoppen, maar zijn inzet werd gekeerd door keeper Mike de Rooy. Tien minuten voor rust zag het publiek de eerste plaagstoot van het team van trainer Jelle Korbee; een combinatie tussen Julian van Haaster en Max van Steen ging via de laatste naast. Vanuit het niets werd de score geopend, Lars Barthen schoot vanaf een meter of twintig de Zoeterwoudenaren op voorsprong. De wind trok aan, de gevoelstemperatuur was ver onder het vriespunt en voor de toeschouwers was het te hopen dat het gedeelte na rust hartverwarmender zou worden.
De thee was Meerburg beduidend beter bevallen, zij kwamen sterker uit de kleedkamer en het had na een paar minuten spelen de wedstrijd al op slot kunnen gooien. De normaal zo trefzekere en doelgerichte Van Steen werd door Van Haaster alleen voor de keeper gezet, maar zijn inzet werd door Patrick van der Reest gekeerd. Hierna verloor Meerburg de grip op de wedstrijd en trok Hazerswoudse Boys het initiatief naar zich toe.
De behendige aanvoerder van de Boys, Jari Meertens, gaf het eerste signaal door een zelfgenomen en afgeslagen hoekschop over te schieten. Het offensief was begonnen en niet geheel verrassend kwamen de gasten ruim tien minuten voor tijd langszij. Een kopie van de 1-0, nu schoot Silvester Blonk namens de in het blauw gestoken bezoekers de bal tegen de touwen. Op dat moment was dat verdiend.
Na de gelijkmaker kantelde de wedstrijd wat meer in de richting van de thuisploeg. In de laatste minuut moest Van Reest nog handelend optreden bij een verrassende, in een keer op doel geschoten vrije trap van Weijers, maar na exact negentig minuten vond de scheidsrechter van dienst het welletjes en floot voor het eindsignaal. Beide ploegen kregen hiermee wat ze verdienden, waren in bepaalde fases van de wedstrijd bovenliggend, maar echte kansen waren op een hand te tellen. De uitstekende onderlinge band tussen de twee buren werd na afloop nog eens bevestigd. Gezamenlijk werd er in een overvolle kantine naar de wedstrijd van het Nederlands elftal gekeken.
