Beste lezers, onderstaande verhaal is fictief, die zich hoofdzakelijk in de fantasie van de schrijver afspeelt, wat betekent dat de hoofdpersoon, Kees dus, geen deel uitmaakt van onze vereniging, wat ook geldt voor de vrouw en zoontje van Kees, en het gehele F team wat de hoofdpersoon begeleidt.

Even een stukje terug in de tijd, Kees is vrachtwagenchauffeur van beroep, getrouwd met Helma, en vader van Petertje van 8.

Kees is F pupillentrainer geworden, maar kees en zijn team hebben 1 probleem, er is namelijk nog nooit gewonnen, sterker nog, het kost het team van Kees nog steeds moeite om de denkbeeldige middellijn te halen laat staan scoren, ja soms wel in het eigen doel!

Soms word Kees op een Zaterdagochtend wakker met de gedachte, zou ons eerste doelpunt vandaag vallen?

Maar na een paar minuten langs de lijn word die gedachte weer getemperd, zijn team staat dan al hopeloos achter, Kees heeft er nog geen slapeloze nachten van maar helemaal lekker zit het hem niet.

Totdat hij op de site van zijn vereniging een bericht ziet staan:

Volgende week begint de trainerscursus, train de trainer, geef je op als trainer, en probeer je team beter te leren voetballen.

Kees roept hardop; Dit is het! Waarop zijn vrouw Helma reageert, Nou, Kees schrik me rot! Wat is er?

Ik ga naar cursus! Antwoorde hij met een zelfverzekerd gezicht, Helma keek hem aan en dacht bij zichzelf, hoe ouder hoe gekker!

En zo geschiedde, kees had zich ingeschreven, en kreeg bericht terug dat hij zich as Vrijdagavond al kon melden, op het trainingsveld, in trainingskleding, en voetbalschoenen, samen met de andere cursisten.

De volgende dag naar de sportzaak, trainingspak kopen, voetbalschoenen aangeschaft, Kees was er klaar voor, en poseerde thuis voor de spiegel zijn nieuwe outfit, Helma kwam langs lopen aanschouwde het,  en liep hoofdschuddend weg, maar kon ook een kleine glimlach niet onderdrukken.

De Vrijdagavond was aangebroken, Kees trok zijn tenue aan, gaf Helma een zoen, en liep naar zijn auto, nageroepen door Helma: He! Succes he! Van Gaal!

De cursisten verzamelden zich bij het clubhuis, Kees keek eens rond, en kon van de groep eigenlijk niemand, hij was immers ook nog niet zo lang bezig.

De docent vroeg iedereen via een vragen rondje om zich voor te stellen.

De eerste paar cursisten waren jonge knapen, die wisten te vertellen dat ze in de A1 speelden, en het trainersvak in wilden gaan, de andere waren een aantal spelers van het 1^e elftal, van de club, en weer een paar anderen waren van een club in de buurt, maar hadden zo te horen al best wat ervaring in het training geven.

Nu was Kees aan de beurt: Ik ben Kees, vrachtwagenchauffeur en vader van Petertje en trainer van een F team, en op de vraag van de docent of Kees voetbalervaring had, kon Kees alleen maar antwoorden; Ja! Voor de TV met een zakje chips en een biertje!

Er werd luidt gelachen door de groep, maar het zou voor Kees nog best een uitdaging worden daar op het veld, want na de kennismaking en een bakje koffie, betraden de cursisten het veld.

De docent vertelde de groep dat techniek het allerbelangrijkste is om je spelers beter te maken, en daarom moet je als trainer ook de basistechniek bezitten.

Op het veld stonden pionnen klaar, en de docent vroeg de cursisten om bij een vrije pion te gaan staan met bal.

Als eerste gaan we de schaarbeweging aanleren, de docent deed het voor, en terwijl hij het ogenschijnlijk met enige soepelheid deed, vertelde hij erbij dat we eerst de droge schaar moesten doen, om de pion heen.

Droog! Zei Kees, daar heb ik wel wat mee! Droge Whiskey, droge wijn, en wederom een gelach uit de groep, of de docent het oog zo grappig vond, Kees dacht van niet, toen hij de blik aanschouwde van de docent.

Ok! Nu jullie! Rustig aan, beter langzaam en goed dan te gehaast en niet goed.

Bij Kees was het beide niet goed, te langzaam, en ook niet goed, hij struikelde bijna over zijn benen, waarop de docent zei; Alle begin is moeilijk! Maar je zag de docent denken: een Ronaldo zal het nooit worden!

Daarna, werden er tweetallen geformeerd, Kees werd gekoppeld aan Justin, speler van het 1^e team van zijn vereniging.

Om beurten moest je elkaar passeren, dit door de pasgeleerde schaarbeweging.

Justin kwam op Kees af, en voordat Kees er erg in had, was Justin al om hem heen!

Bliksems! Dacht Kees, die is vlug! Nu was Kees aan de beurt, en zo goed en kwaad als het kon dribbelde Kees op de klaarstaande Justin af, op het moment dat Kees de schaarbeweging in wilde zetten, was hij eigenlijk al veel te laat, struikelde over het been van Justin heen, maakte een dubbele koprol, en kroop verbouwereerd op.

De docent kwam naar kees toegelopen, en overhandigde de verloren bril aan Kees, en vroeg; Gaat het?

Ja, best riep Kees, ik wil het nog wel een keer proberen! En zo geschiede, naar een aantal minuten geoefend te hebben, en met een beetje hulp van Justin, lukt het Kees om er een 100 procent schaarbeweging uit te halen.

Daarna werden er met de tweetallen, nog wat oefeningen geoefend, en Kees kreeg er steeds meer aardigheid in, en maakte nog geen stappen, maar stapjes in de ontwikkeling, zoals de docent Kees wist te vertellen.

Voldaan ging Kees naar huis, maar eenmaal thuis aangekomen besloot Kees lekker op tijd naar bed te gaan, zo’n training hakt er echt wel even in!

En zo, na een aantal weken de train de trainer avonden gevolgd te hebben, en een trainers diploma op zak besloot kees het geleerde in de praktijk te brengen, zijn F team kreeg nu training van een gecertificeerde trainer.

Op een Woensdagmiddag,  Kees was vrij, en was samen met zijn zoontje achter op het pleintje aan het ballen, terwijl Helma in de keuken stond, zag ze Kees een passeerbeweging maken als was hij Ronaldo!

In haar ogen wrijvend van, heb ik dat goed gezien? Zag ze hem dat nog een aantal keren doen, ook Petertje passeerde zijn vader met een mooie zijstap, en jawel, ook geleerd van zijn vader Kees, de ruwe bolster, blanke pit, onze top trainer.

En zo geschiedde, Kees zijn team maakte door de persoonlijke ontwikkeling van Kees zelf ook een ontwikkeling door, er werd gelijkgespeeld met 1-1, vervolgens de week erna gewonnen met 2-0, en Kees kon zijn geluk niet op!

Kees had zo de smaak te pakken dat hij een vervolgcursus ging volgen, en hij en zijn team ontwikkelde zich nog verder.

Kees en zijn team leefde nog lang en gelukkig, hij trainde ze nog jaren en jaren zelfs tot aan de A Junioren, tot het moment aanbrak om te stoppen met training geven dit om medische redenen, Kees vervuld nu een rol in het technische beleid van de vereniging, en doet dat met verve, het kan verkeren!

Goede zomer allemaal!

Andre B.