Het zal u niet zijn ontgaan dat vrijdag 14 november een zeer natte dag en nacht was. Voor ons, jonge meerburgers, weersomstandigheden waar wij weinig mee kunnen. Het is nu eenmaal zo dat de (kunst)velden bij Meerburg altijd bespeelbaar zijn. Het feit dat er veel water gevallen is, alarmeert ons dus niet snel. Dus om 7:30 stonden wij alleen in het donker op de verzamelplaats om als team gezamenlijk naar het sportpark van onze tegenstander te rijden. Vandaag stond Alkmania F1 op het programma. Met vol goede moed reden wij dus het licht tegemoet.

Van Zoeterwoude naar Roelofarendsveen is een kwartiertje rijden (en dan doe je het gewoon rustig aan). Onderweg hoorden wij al diverse sirenes voorbij komen, maar daar hadden wij geen oog voor. Aangekomen op het sportpark maakten wij ons bekend. “Meerburg”, zegt u, “jeetje, we hebben jullie om 7.15 al gebeld om te melden dat de wedstrijd is afgelast”. U begrijpt dat dit nieuws de jongens (en meegereisde supporters) erg teleurstelden. Als troost dronken we met zijn allen nog een bakkie in de kantine, waar het al drukker wordt.


Om 8.05 gaat mijn mobiele telefoon en hoor ik iemand van Meerburg zeggen dat de wedstrijd is afgelast. Tja dat hadden wij in tussen ook gehoord, maar toch bedankt voor het bellen. Toch jammer dat de telefoonlijst vandaag niet goed werkte.

De trainer van Alkmania kwam met het geweldige idee om de buurgemeente en toekomstige fusiepartner (S.V.O.W) te bellen om zo te informeren of zij nog een veld beschikbaar hadden. “Gelukkig” was deze vereniging zeer welwillend om hun veld beschikbaar te stellen voor een wedstrijd van onze jongens.


De leestekens zijn gezet omdat het voor flexibele dynamische ouders best mogelijk is om een wedstrijd gewoon even te verzetten. Maar voor jongens van 7-8 die moeite hebben met focus en concentratie is dit dodelijk. Even de feiten op een rij:

-          Je komt bij de tegenstander aan en wil je omkleden;

-          Je hoort dat de wedstrijd is afgelast;

-          Je speelt gezellig met de jongens in de kantine, want de wedstrijd gaat toch niet door;

-          Je hoort in eens dat de wedstrijd toch door gaat;

-          Je gaat naar de kleedkamer om je om te kleden (maar trainingspak nog even aan);

-          Je moet al je spullen in je tas stoppen en je jas nog aanhouden;

-          Je gaat weer bij pa in de auto en rijdt naar een ander sportpark;

-          Uit de auto, geen kleedkamer open, trainingspak buiten uit, even snel op het veld balletje tikken;

-          Trainer meldt nog even snel de opstelling;

-          Doeltjes worden ontsloten;

-          Fluitsignaal de wedstrijd begint.

In het doel stond Boet. Achterhoeden: Seph, Joshua, Emil en Klaas. In de voorhoeden: Bas, Tygo, Xavi en Micha. Eigenlijk de opstelling die de vorige wedstrijd toch veel goeds liet zien.

Maar gezien bovenstaande feiten kun je stellen: Het was echt too much voor onze jongens. Deze wedstrijd verloopt echt dramatisch. Voetballend hadden we niets in te brengen. Sommige jongens stonden dromerig in het veld. De bal werd naar onzichtbare speler gepast. We waren echt mat. Het is dat Alkmania de opgelegde kansen ruim over, naast of niet uitspeelden, want daardoor bleef de schade beperkt tot een verlies van 6-0.


De jongens hadden er gelukkig weinig van, maar de begeleiding was even niet aanspreekbaar. Laten we deze wedstrijd maar snel vergeten.

Op de terugweg naar huis zagen wij de reden van de sirenes van die ochtend. Hulpdiensten stonden op de A4. De oprit is afgesloten en het is een drukte van belang op de N11 en ook op de rijndijk. Communicatie, we doen het de hele dag en zijn er zo van afhankelijk dat de informatie goed overkomt. Maar hoe kunnen we de jongens van de F2 het beste begeleiden om hun talenten te tonen? Ideeën zijn altijd welkom.