Vandaag moest de F2 van Meerburg afreizen naar het altijd lastige Ter Specke om tegen de F2 van Lisse aan te treden. Lisse had uit de vorige twee wedstrijden 4 punten gehaald, eentje meer dan Meerburg. Meerburg had haar eerste wedstrijd verloren van DoCoS F1 (2-3) en vorige week met dezelfde cijfers een benauwde overwinning geboekt op RCL F2. De wedstrijd tegen Lisse zou bepalen of Meerburg kon aanhaken bij de middenmoot of naar onder zou moeten kijken.

Op onze verzamelplaats bij Swift kregen we de vervelende mededeling dat onze trouwste supporter (de opa van Joey) onverwachts overleden was. Opa “Doei” zoals Joey hem altijd noemde stond elke wedstrijd en training zijn kleinzoon met een aanstekelijke lach aan te moedigen. Vol ongeloof reden we richting Lisse proberend een zo goed mogelijk resultaat te halen als was het alleen maar voor Opa “Doei”.

Na een peptalk van de coach dat er direct fel en brutaler gevoetbald moest worden, stond er vanaf minuut 1 een hecht team in het veld. Meters maken, bereid om voor elkaar te werken, kort en juist dekken en rekening houden met de positie die je hebt in het veld. Het was een genot om te zien wat een passie en strijd er werd geleverd.

En dit allemaal door de volgende spelers: Keeper Cas, lastig te passeren en altijd een engeltje bij zich die hij op de lat zet. Robin, Chiara en Dilant een bijna onneembare vesting, waar iedereen zich kapot op loopt. Milan, Sven en Wout de motors op het middenveld met loopacties waar zelfs Meerburg 1 nog een puntje aan kan zuigen. En voorin de watervlugge Billy (die overigens grote stappen voorwaarts maakt) en onze onuitputtelijke en tevens topscorer Joey. Jongens (en een kanjer van een meid) ik was vandaag erg trots op jullie! 

Nu zult u zich afvragen hoeveel is het geworden: 1-3 voor Meerburg F2 met drie goals van Joey! Toeval? Ik zeg deze was voor Opa “Doei”.

De Coach.