Rentree na de rust

Soms zit het tegen en soms zelfs een hele tijd. De ellende begon enkele weken geleden voor de jongens en meisjes van de JO13-3 tegen hoogvlieger Sportlust. Na de gebruikelijke achterstand van twee doelpunten (gratis af te halen in de eerste helft), ging de eveneens gebruikelijke turbo aan. Met nog een minuut of tien te gaan was de wedstrijd weer in evenwicht 2-2. Een sensatie hing in de lucht tot die net iets te korte terugspeelbal op keeper Finn. Een aanvaller van Sportlust dook ertussen en frommelde de bal erin. Voor het eerst vloeiden dit seizoen de tranen rijkelijk.

Fijn was de 1-0 voorsprong die de frêle hindes van Meerburg de week erop pakten tegen de bonkige UVS’ers. Een tegenstander waar in de beker van verloren werd, maar die wel te pakken is. Maar helaas. Kou, wind en slagregens hadden duidelijk hun effect op de knokige atleten uit de Meerburgerpolder. In de tweede helft werd de JO13-3 dan ook volledig kapot gecounterd 1-4.

Rode loper
Weer een week later klonk op menig achterbank gemopper op de heenreis naar Boskoop. ‘Waarom moeten wij altijd tegen van die grote jongens?’ Tsja, zo heeft de KNVB het gewild. Niet tegen leeftijdsgenoten, maar tegen die van een jaartje ouder. Het zij zo. Ondanks de mentale hobbels en blokkades, begon de ploeg toch aardig tegen Floreant. Na het eerste tegendoelpunt gingen de koppies echter meteen hangen. De rode loper werd uitgerold, gestreken en strakgetrokken voor de aanvallers uit Boskoop. Voor het eerst in de competitie werd onze JO13-3 afgedroogd met grote cijfers 5-0.

Bollenpellers
Een midweekse mentale massages sessie was gewenst. Daartoe had coach Paul de jongens en één meisje van Rijnsburgse Boys uitgenodigd voor een oefenpot. Leeftijdsgenoten da’s fijn, maar een paar weken eerder stuurde het gezelschap uit de Bollenstreek de onzen met 4-2 naar huis. De start was fel van beide kanten, Rijnsburg had wel duidelijk het beste van het spel. Alleen werden de kansen door de bollenpellers niet benut. Zal je net zien dat Meerburg wel het vizier scherp heeft. Zowaar! Matz 1-0. Het werd nog gekker. Matz draaide zijn 1 meter 20 grotere tegenstander volledig dol, door een lichaamsschijnbeweging van Matz ging de keeper alvast liggen. Makkie 2-0. Zalvend voor de ziel, want Meerburg ging met de minuut beter spelen. Gescoord werd er niet meer, wel gehoopt dat de gifbeker eindelijk leeg was.

Rood
Doelt Onversaagd Naar Kampioen oftewel DONK uit Gouda was een prima club om verder aan het vertrouwen te werken. Slechts enkele plekken hoger op de ranglijst met een schamele twee punten meer. Met de gashendel volledig open ging Meerburg van start, de lange Goudse kaasstengels kwamen nauwelijks van hun helft af. Overigens de enkele keer dat het wel gebeurde werd het meteen gevaarlijk. Wat zou het? Want de voorsprong van het superieure Meerburg leek onafwendbaar. Alleen, alleen…dan moeten ze er wel in. Dan maar in de tweede helft. Oeps, weer een counter. Gelukkig duidelijk buitenspel. Huh, de scheidsrechter laat doorspelen en wuift het vlagsignaal van onze grensvader Pieter resoluut van de hand. Een ingreep van Justin blokt de aanval nog, maar hij struikelt en raakt met zijn hand de bal. Penalty! 1-0. Dit wedstrijdverloop deed menig stoppenkast in de jonge koppies doorslaan. Nadat de scheids Justin terugfloot vanwege een duw in de rug bij een tegenstander maakte Justin op de zijn karakteristieke wijze in woord en gebaar duidelijk het beoordelingsvermogen van de man in zwart te betreuren. Rood! Vijf minuten afkoelen. 

Een droge knal van afstand betekende de 2-0. Met het dalen van de adrenaline spiegel gingen de Rijndijkers weer iets meer voetballen. Een bal op de lat, net over en tenslotte een penalty mee. Maar na deze aansluitingstreffer was de tijd praktisch op. Gefrustreerd droop de JO13-3 af en excuses werden gezocht: ‘De scheids was de broer van de linksback.’ In de kleedkamer stond vlak naast de gifbeker het degradatiespook te grijnzen. Het worden nog spannende weken.