Zo, we mogen weer. In dezelfde samenstelling als vorig seizoen maar nog zonder vakantiegangers Bo en Danyel moesten we vandaag zonder wissels aantreden tegen DSO JO10-2. Aan de voorbereiding lag het in elk geval niet, hoogtestages in Italië en Girona en extra trainingen bij Procamp, RCL en zelfs bij Soufiane Touzani. Niets was te gek om het seizoen weer vlammend van start te laten gaan.

Het begin van de wedstrijd was ook veelbelovend. Meerburg was de bovenliggende partij en kwam dan ook verdiend op voorsprong, Luuk scoorde beheerst met links na een geweldige steekpass van Pepijn. Helaas konden we niet lang genieten van de voorsprong want door slap verdedigen kwam DSO alweer snel op gelijke hoogte. 

Toch bleef Meerburg sterker en ditmaal was het invaller Joep die van zich deed spreken. Aan de linkerkant van het veld snoepte hij zijn tegenstander de bal af, stoomde op naar het doel van de tegenstander en rondde knap af met een bekeken schot in de hoek. “Dat kunstje kan ik ook” dacht Semmy en dat klopte. Bijna identiek als bij Joep maar nu vanaf rechts. Het schot zoals we die allemaal kennen van Semmy was onhoudbaar en de keeper van DSO moest wederom vissen, 3-1, een dikverdiende voorsprong. Maar als je dan zoveel beter bent, dan komt er zoals wel vaker bij JO10-1 weer wat gemakzucht in de ploeg. Verdedigende taken worden vergeten en we gaan te slap de duels in waardoor de mooie voorsprong als sneeuw voor de zon verdwenen is. Sterker, de eerste achterstand was al snel een feit. Gelukkig poetste Luuk deze vrij snel weer weg door goed door te zetten en zijn tweede van de ochtend binnen te schieten voor de 4-4. Maar helaas maakte DSO er kort daarna ook nog twee waardoor we met 4-6 gingen rusten.

Geen man overboord, blijven voetballen en nog alle tijd om het recht te zetten. Maar eerst limonade want wat was het warm vandaag! Gelukkig speelden we in de fonkelnieuwe blauwe tenues met korte mouwen want anders was het helemaal niet te doen geweest. Vol goede moed begonnen we aan de tweede helft maar de koek was op voor vandaag. DSO liep al vrij snel uit naar 4-8 en dan zie je de koppies langzaam maar zeker omlaag gaan. Ineens heb je dan veel meer last van de warmte en komen er kleine pijntjes opzetten. Op zich ook wel logisch natuurlijk met maar liefst nul trainingen in de benen. DSO was fitter, had wel de beschikking over een wissel en breidde de voorsprong gestaag uit. De teller stokte uiteindelijk bij 14 waarbij wij tussendoor ook nog een keer scoorden, een attente intikker van Guus na de zoveelste goede actie van top-invaller Joep. Eindstand 5-14.

Zelden zo’n wedstrijd met twee gezichten gezien, de scheidslijn tussen een gemakkelijke overwinning die er écht ingezeten had en een dikke nederlaag is blijkbaar maar dun. Ach, niet getreurd. Kan gebeuren en er waren wat verzachtende omstandigheden. De jongens waren blij om elkaar te zien en hadden direct weer de grootste lol met elkaar! En dat is natuurlijk het belangrijkste.