Nog nauwelijks bekomen van het koddige doordeweekse avontuur in Katwijk waren de trouwe supporters uiteraard weer in groten getale opgekomen om onze toppers van Meerburg JO9-1 aan te moedigen. De omstandigheden waren vandaag perfect, geen wind, een heerlijk voorjaarszonnetje dus alle ingrediënten voor een mooi potje voetbal waren aanwezig, de jongens hadden er in elk geval zin in! 

Tegenstander van dienst, in alweer de 25e wedstrijd van het seizoen, was voor de verandering UVS JO9-1, die we dit seizoen nu al drie keer ontmoet hebben. Een leuke sportieve ploeg maar voor nu hebben we ze wel weer even genoeg gezien, ze krijgen het namelijk elke keer weer voor elkaar om de punten mee te nemen naar de Kikkerpolder. Zo ook nu, al had het zomaar weer anders kunnen aflopen. 

Zoals afgesproken in de wedstrijdbespreking begonnen de jongens lekker fel, de duels werden gewonnen en het oogstrelende combinatievoetbal was bij vlagen ook weer zichtbaar, ongetwijfeld ook tot genoegen van trainer Bryan die de jongens kwam aanmoedigen. Je kon er dan ook op wachten tot onze openingstreffer zou vallen. Uitblinker Semmy onderschepte de bal als rechtsachter en vond met een splijtende pass linksbuiten Pepijn. Die zette zoals gewoonlijk goed door, won het sprintduel van zijn directe tegenstander en met een bekeken schotje buitenkant voet verschalkte hij gemakkelijk de keeper van UVS, 1-0. De goed keepende Tjebbe kon helaas niet lang genieten van de nul want de blauwwitten scoorden vlak daarna ook een keertje. Bijna had hij de bal nog maar de spits van UVS tikte de bal slim tegendraads in waardoor we het eerste kwart met 1-1 beëindigden. 

Prima gespeeld en vooral zo doorgaan was het plan, maar direct bij het begin van Q2 was het UVS die scherper uit de startblokken schoot. Een paar keer niet opletten in de verdediging en binnen no-time tilden zij de score naar 1-4. Zonde want we waren gewoon gelijkwaardig aan de huidige nummer 4 van de hoofdklasse, op sommige momenten zelfs beter.

Niet getreurd, blijven voetballen en dat deden de jongens wonderwel. Knap hoor, dat ze zich niet lieten kennen en ondanks de achterstand wel gewoon bleven knokken voor een goed resultaat. Die werklust werd beloond en vormde de inleiding voor wat het absolute hoogtepunt van deze ochtend zou worden. 

De aanval begon linksachter bij Semmy die eerst de bal van zijn tegenstander afsnoepte en daarna goed oog had voor de vrijstaande Guus. Met een soepele passeerbeweging zette hij moeiteloos zijn tegenstander in de wind om vervolgens verwoestend hard op de paal te schieten. Dat schot had meer verdiend maar gelukkig kreeg de UVS verdediging de bal niet weg en de volgende hoge bal leidde tot een zelden vertoond kunststukje. Het was Danyel die als enige op het veld de bal op waarde wist te schatten en met een weergaloze omhaal de keeper van UVS passeerde. Wát een timing en wat een beheersing om die bal zo in het net te krijgen, fijn dat zijn jetlag weer over is. 

Niet veel later deed ook Luuk een duit in het zakje, met een knappe volley in het dak van het doel zorgde hij voor de aansluitingstreffer, 3-4. Erop en erover zou je zeggen maar jammer genoeg klonk het rustsignaal waardoor het aangeslagen UVS even kon herstellen van deze mentale tik. 

De tweede helft bracht helaas niet meer dat gewenste resultaat, misschien de vermoeidheid maar feit was dat de scherpte bij de meesten wel weg was. UVS heeft een goede ploeg die daar wel raad mee weet en zo konden ze de score langzaam maar zeker uitbouwen naar uiteindelijk 3-11. Zonde, een beetje geflatteerd ook maar al met al uiteraard wel een verdiende overwinning voor UVS.

Volgende week alweer onze laatste thuiswedstrijd van het seizoen, dan nemen we het op tegen FC Lisse JO9-1.