Net nu het mooi weer begint te worden, stond vandaag alweer de laatste thuiswedstrijd van het seizoen op het programma. Tegen FC Lisse JO9-1, ook een team dat in de winterstop gepromoveerd is naar de hoofdklasse. 

We begonnen wat slapjes tegen de Bollenstreekbewoners en het was aan de verdedigers Pepijn en Danyel en keeper Luuk te danken dat we niet vroegtijdig op achterstand kwamen. FC Lisse was de betere ploeg en Meerburg had blijkbaar weer eens tijd nodig om even wakker te worden. Wat is dat toch, op een alleszins acceptabel begintijdstip van 09:45u, toch zo slaperig beginnen. Dat een tegentreffer uitbleef viel dus alleszins mee en één van de spaarzame kansen voor ons viel er prompt wel in. Danyel gaf vanaf linksachter een loepzuivere steekbal op Guus die wel raad wist met dit buitenkansje en beheerst de 1-0 binnenschoot. Zoals gewoonlijk konden we niet heel lang van deze voorsprong genieten want één van de volgende aanvallen van Lisse was direct raak. Een ongelukkige bal in de kluts viel toevallig voor de voeten van de Lisse spits. Die raakte hem maar half, Luuk daardoor ook en het slappe schot werd zowaar een doelpunt, zo jammer.

Maar goed, de jongens waren inmiddels wakker dus het tweede kwart zou soelaas moeten bieden. En dat kwam er ook, ten dele althans. Het goede spel van Meerbrug kwam tot uiting via een knappe actie van Bo die zijn tegenstander in de luren legde en een panklare assist voor Semmy in huis had voor de gemakkelijke 2-1. Doordrukken nu en de kansen daarop waren volop aanwezig maar óf we hadden het vizier niet op scherp, óf de puike doelman bracht keer op keer redding. 

Rust dan, puntjes op de i. Fel beginnen natuurlijk, duels winnen en lekker voetballen... Toch? Niets van dat al, de zorgvuldig opgebouwde voorsprong verdween binnen no-time als sneeuw voor de zon. Slap verdedigen en een foutje van de keeper zorgden voor een onnodige ommekeer in de wedstrijd, na twee keer knipperen met je ogen ga je dan ineens van 2-1 naar 2-3...

Uithuilen en opnieuw beginnen dus en dat deden de jongens dan wel met verve. Kans op kans kregen we en de gelijkmaker kon niet uitblijven. Maar eerst moest dat keepertje een keer verschalkt worden. Met ware doodsverachting wierp hij zich elke keer voor de bal en presteerde het om in een heuse scrimmage drie goede schoten achter elkaar evenzovele keren te pareren. Heel knap natuurlijk maar daar word je ook knap moedeloos van. Gelukkig vonden we vlak voor het verstrijken van de tijd toch nog een gaatje. Mid-mid Tjebbe zag de ruimte en gaf de pass op maat mee aan Luuk die vanaf rechts de bal hoog in de touwen knalde, deze keer gelukkig nét te hoog voor dat vermaledijde keepertje, 3-3!

Q4 dan en als we weer beginnen aan een nieuw kwart, dan weet de trouwe lezer wel hoe dat afloopt. Inderdaad, slap beginnen en twee cadeautjes voor de tegenstander, 3-5 en dat kon helaas niet meer gerepareerd worden. Zonde, want deze hadden we echt kunnen (moeten!) winnen.