Zo! Ik ben weer een beetje bijgekomen van de wedstrijd tegen Voorschoten. Wat een potje was dat zeg! Na de oorwassing van 2 weken geleden tegen ARC moesten de jongens tegen Voorschoten en ze hadden natuurlijk wat goed te maken. Je merkte ook dat dit in de koppies van de jongens zelf speelde, maar de tegenstander was een pittige. Bij Voorschoten staan spelers in het veld met individuele kwaliteit en acties, maar ook spelers die goed samen spelen. Kortom…een echt team dus en dus ook een echte test!

Het leuke van ons team is dat ze altijd proberen om voetballend de oplossing te vinden. Dat is een duidelijke en bewuste keuze van de trainers, maar als er zoals afgelopen zaterdag een flinke wind staat, ook soms lastig om uit te voeren. De warming-up was in ieder geval scherp, de koppies stonden goed, ze waren klaar voor de 1^e helft.

Voorschoten had wind ‘mee’ en op dit niveau merk je dat dit echt wel voordelig kan zijn, zeker als je onder druk wordt gezet. Het is dan lastig om de bal weg te krijgen en in bezit te houden. Ze hadden als opdracht meegekregen om de tegenstander te laten komen, zeker met wind tegen geen verkeerde keuze. Het was vanaf het begin een echte strijd, met overal op het veld goede en stevige duels. Voorschoten was dus de bovenliggende partij, maar Meerburg bleef toch voetballen en kreeg langzaam iets meer grip op de wedstrijd. Nadat er toch een keer druk werd gezet op de verdediging van VS, kwam de bal uit de kluts bij Xander terecht. Hij aarzelde niet en schoot op goal. De bal werd waarschijnlijk nog wel even van richting veranderd, maar dan tellen ze niet minder en 1-0 voor Meerburg. Voorschoten was echter niet echt  onder de indruk, deed er nog een klein schepje bovenop en wist toch met een terechte 1-2 stand de rust in te gaan.

De 2^e helft had Meerburg natuurlijk de wind ‘mee’ en Hajo had ze ook als opdracht meegegeven om nu wel meer druk te zetten op hun verdediging. Na 5 minuten trok Meerburg echt het initiatief naar zich toe en werden ze steeds gevaarlijker. Als scheidsrechter hoor je natuurlijk alles op het veld en je merkte aan de opmerkingen van de spelers dat ze er echt in geloofden. Voorschoten moest steeds meer de lange bal hanteren en die was dan merendeels een prooi voor onze verdediging. De buitenspelers zochten steeds hun tegenstander op en vaak met succes. Hierdoor kwam er natuurlijk ruimte in de as van het veld en uit een mooie aanval kwam de bal bij Scott terecht die voor de verdiende gelijkmaker zorgde.

De duels werden steeds feller, maar wel op een faire manier. Er stonden gewoon 18 spelers in het veld (en 4 daarbuiten) die absoluut niet wilden verliezen. Meerburg drong aan en plots was daar Djem die zich knap vrij draaide en voor de 3-2 zorgde. Dolle vreugde natuurlijk, maar er moesten nog bijna 10 minuten gespeeld worden. Voorschoten gaf niet op, drong aan en kreeg nog een zeer goede kans. Het spel golfde in die fase op en neer, coaches waren steeds nadrukkelijker aanwezig en het was superspannend tot het einde. Na het fluitsignaal was er dolle vreugde bij de spelers.

Deze pot hebben ze echt aangetoond een team te zijn en de jongens kunnen trots op zichzelf zijn. Een pluim voor de coaches en spelers van beide teams, want ondanks de felle wedstrijd is er geen onvertogen woord gevallen. Leuk om te zien dat er ook veel mensen kwamen kijken. Het leek op een gegeven moment wel alsof er meer dan 100 mensen langs de kant stonden, gaaf!

De volgende wedstrijd is uit tegen Katwijk, ook alweer zo’n team met veel kwaliteit. Met de instelling van deze wedstrijd tegen Voorschoten kunnen ze daar echter met vertrouwen naar uit kijken. Deze week weer scherp trainen en dan knallen op zaterdag! Ik kijk er nu al naar uit!

Groet,

Nico van D.