Het leek allemaal zo spannend te worden. In de voorlaatste competitiewedstrijd alweer een dikke maand geleden had Meerburg van Foreholte gewonnen, toch de nummer drie van de competitie. Daarmee kwam Meerburg in punten gelijk met ROAC en beide hadden nog één wedstrijd te gaan, waarbij Meerburg het voordeel van een beter doelsaldo had. Tot vorige week zaterdag bouwde de spanning zich op en werd `Voorschoten uit’ steeds meer een begrip. En toen bleek ROAC haar laatste wedstrijd onverwacht te verliezen, waardoor Meerburg in de laatste wedstrijd zelfs met 10-0 zou mogen verliezen. 

De grootste spanning voor de wedstrijd was weg  en dat was aan het begin van de wedstrijd een beetje te zien. Meerburg speelde dominanter, maar na een paar goede counters stond Voorschoten met de rust met 2-0 voor. Na rust kwam Voorschoten er niet meer aan te pas, maar het duurde tot het laatste kwartier voordat Meerburg eindelijk scoorde. Toen scoorde het ook meteen 4 keer, waardoor de drie punten met een 2-4 eindstand mee terug naar Meerburg gingen.

Alle meekomen ouders, broertjes en zusjes en opa’s en oma’s zagen na afloop van de wedstrijd een uitbundig feestvierend Meerburg. Ook Tommy was er weer, die vanwege verhuizing tijdens de kerstvakantie van voetbalclub veranderd was. Hij kon zelfs het laatste stukje van de wedstrijd nog even meedoen. De jongens kregen natuurlijk een beker, de Meerburg kampioensmedaille en een speciaal t-shirt. Daarna ging iedereen naar Meerburg voor de frites en wat drank voor de ouders. 

Het was een mooi seizoen. Meerburg was de best voetballende ploeg van de competitie. Positioneel stonden de jongens vanaf de eerste wedstrijd goed en bij vlagen werd er aardig gecombineerd. Maar ook als het voetballend niet lukte, dan was er altijd de enorme inzet en vechtlust. Van een achterstand of tegendoelpunt waren de jongens niet snel onder de indruk. Daarnaast zijn er bij JO13-5 veel spelers die makkelijk een doelpuntje kunnen maken.

Het hoogtepunt van het seizoen was ongetwijfeld de thuiswedstrijd tegen VV Leiden, toen Meerburg één minuut voor tijd met 3-5 achter stond. Maar in een weergaloze laatste paar minuten werd dit omgebogen tot een 6-5 overwinning. Ook de tweede helft thuis tegen VVSB was geweldig, daarin werd de stand gelijk getrokken na een 0-3 achterstand bij rust. Natuurlijk moet ook de 10-1 thuisoverwinning tegen SJZ genoemd worden. Uit was met 1-4 verloren, waarna er angst voor SJZ was. In de thuiswedstrijd speelde Meerburg misschien wel de beste wedstrijd van het seizoen en was een enthousiast combinerend Meerburg overal op het veld heer en meester.

Meerburg JO13-5 haalde vlak voor het sluiten van de zomerse transferwindow Ciro uit Madrid en begon zo met 15 jongens:

Tommy was de vaste keeper. Hij liet zich vanuit achterin behoorlijk gelden en had elke wedstrijd een aantal goede reddingen. In de kerstvakantie verhuisde hij en verliet daardoor noodgedwongen het team. Vanaf dat moment moet gewisseld worden op goal en steeg ook het aantal tegendoelpunten.

Devon en Dario waren de vaste backs. Zij speelden zoals een Ajax-insider zei: “Aanvallend voetbal is niet het neerzetten van een goede spits, maar het begint met backs die hun directe tegenstander domineren.”

Centraal achterin wisselden Tom, Jort en Sven elkaar af. Tom liep als een soort marathonman alle gaten dicht, Jort onderschepte elke bal en Sven stond altijd op het juiste plekje.

Op het middenveld waren Sepp en Ciro van onschatbare waarde. Sepp heeft meer ballen afgepakt dan Edgar David in zijn goede jaren en Ciro was ongrijpbaar als David Silva. 

Sten, Eric en Thomas waren de alleskunners van de ploeg. Voorin of achterin maakte voor hen niet uit, gewoon staan waar ze het meest nodig nuttig waren voor het team en altijd met volledige inzet.

Koen en Bram V. zijn de Romario’s waarvoor je naar het stadion komt, Soms slapend en afwezig, maar dan weer geniaal met de mooiste bewegingen. Een schot voor open doel ging even makkelijk de tribune in als dat vanuit een onmogelijke hoek een bal in de kruising verdween.

Ten slotte waren er de linkspoten Matz en Bram van N. Beide doelgericht met een verwoestend schot en altijd loerend op een kans om toe te slaan. 

Het leuke van deze ploeg was dat de spelers nooit op elkaar mopperden. Een achterstand was eerder een motivatie om er nog een schepje bovenop te doen. Zo werd en samen heel vaak gewonnen en soms ook verloren. 

Dan moeten we natuurlijk nog Jeffrey vd Ven bedanken. Als spelers van JO17-2 vond hij het leuk om zich bezig te gaan houden met trainen van de jeugd. Elke maandag en woensdag kwam hij helpen bij de training en hij kwam naar zo veel mogelijk wedstrijden. Op maandag was er tijdens de training altijd wel even een moment om samen kort de wedstrijd van dat weekend te analyseren. 

Het was een mooi seizoen!!!

De trainers, Bas en Pieter.