Tegen CVC Reeuwijk, een opponent die vooraf hoger was ingeschat, behaalde Meerburg JO13-1 zijn grootste overwinning tot nu toe in de competitie. De score had met dubbele cijfers kunnen uitvallen, maar het bleef bij 7-0. Hierbij het verslag van de wedstrijd door de ogen van een grensrechter.

Vlaggen langs de lijn en relaxed een wedstrijd bekijken, dat zijn twee verschillende dingen die normaal gesproken niet goed samengaan. Geconcentreerd hou je de achterste verdedigingslinie in de gaten, en ondertussen schieten je ogen heen en weer van de bal naar de zijlijn. Voor wie was die ingooi? De mannen in het veld lijken het altijd beter te weten, en anders de toeschouwers die ontspannen op het hek leunen met een bakkie pleur wel. Een vlaggenist is een eenzame ziel, een ééndimensionale figuur, die op en neer schuift langs een witte lijn, altijd gedecideerd moet zijn en nooit zijn twijfel kan delen. To flag or not to flag? that is the question, vriend Hamlet was vast een beroerde vlaggenist geweest.

Nu ja, laten we het gefilosofeer voor wat het is. De wedstrijd dus. Aangezien de laatste linie van Meerburg zich bijna voortdurend op de helft van de tegenstander bevond kon de ‘grens’ vanaf de middellijn nog aardig wat van het spel zien. De ijzeren linie met Luca, Frenk en Stijn maakte Reeuwijk meteen duidelijk dat er niets voor hen te halen viel in Zoeterwoude. De mannen vingen bijna alle ballen rond de middellijn op door goed voor hun tegenstanders te komen, waarna ze rustig konden opbouwen, soms even rustig rondspelen, op de zijkanten naar de backs Emma en Ruben zoeken, of snel de middenvelders inspelen. Het middenveld bevond zich feitelijk in de buurt van de zestien van Reeuwijk, waar de dynamische Boudewijn en Niklas konden doen wat ze wilden. Sam O en Vigo zorgden met hun loopacties voor grote onrust bij de Reeuwijkers. Doelpunten konden niet uitblijven. Sam B schoot de eerste binnen, Boudewijn scoorde een heerlijke 2-0, een doelpunt van rechtsback Ruben telde helaas niet omdat de scheids al gefloten had. Vigo tikte de derde binnen.

In de tweede helft bleef Meerburg verzorgd opbouwen en goed samenspelen. Dat was de grote winst van vandaag, want van dat vlugge combinatiespel was vorige week op het ijsveld van Woubrugge veel minder te zien. Vigo was volledig ontketent, hij scoorde nog drie keer (waarvan één uit een strafschop die hij zelf ‘verdiend’ had), en er was nog een eigen doelpunt van Reeuwijk, hoewel de goal met evenveel recht op het conto van Milan S geschreven zo kunnen worden: zijn schot werd met het hoofd iets van richting veranderd waardoor de keeper (een uitstekende keeper die nog heel veel tegenhield) kansloos was. Na goed drie kwartier stond de 7-0 al op het bord, en werd ging de Meerburg-machine een tandje lager draaien. Reeuwijk kreeg zelfs nog een kans, na een situatie die je randje buitenspel zou kunnen noemen. Normaal een reden om de vlag omhoog te steken, maar kom, het was om de enige tegenaanval in de wedstrijd. Vlaggen zou ronduit kinderachtig zijn geweest. De bal kwam uiteindelijk in de handen van doelman Wout, die in de slotfase alert bleef ondanks dat de wedstrijd het grootste deel van de tijd mijlenver van zijn doel had plaatsgevonden.

Volgende week kan Meerburg tegen Floreant het winterkampioenschap definitief binnenhalen. Maandag is er nog een oefenwedstrijd met een bijzonder tintje: de ploeg van Nibbelink speelt dan tegen de KNVB-selectie MO13 West (met Emma). Van die meiden kunnen de Meerburgse jongens hoogstwaarschijnlijk meer tegenstand verwachten!

Gerwin van der Werf

Opstelling Meerburg:

Wout Knottnerus, Ruben van Dijk, Stijn Pracht (Frenk van Huis), Luca Bouter, Emma van der Werf, Boudewijn Meijles (Milan Schoemaker), Niklas Maessen, Sam Ouwerkerk, Tim van der Loo, Sam Bajyanama (Milan Verhoeven), Vigo van der Wal