Na een week van rust (de wedstrijd Meerburg E4- DSVP was afgelast, omdat DSVP zich uit de competitie heeft laten halen) was het zaterdag weer erg vroeg. Al een aantal jaren probeert de leiding het groepsgevoel in te bouwen door op een vertrekplaats af te spreken. Persoonlijk vind ik het altijd een mooi gezicht als een team in compleet tenue aankomt. Clubs zoals Feyenoord en Katwijk staan vaak al een punt voor door een verzorgde presentatie. Misschien toch de sponsor maar eens aanspreken.

Nog even terugkomend op vorige week. DSVP was de “zwakste” broeder van de poule. Verliespartijen van 11-0 en 18-1 was te veel voor deze jongens. Daarom ging de wedstrijd tegen onze Meerburg-jongens niet door. Op zich begrijpelijk, maar van elke wedstrijd leer je.

Tot nu toe speelden wij 1-1 en verloren wij tegen Katwijk met 4-2 in een zeer spannende pot. Dus groep 4 is niet te hoog gegrepen, zou je zeggen. Vandaag stond DSO E5 op het programma. Vooraf hadden we nog de stille hoop dat we iets tegenstand konden bieden. DSO heeft 22 doelpunten gemaakt in 2 wedstrijden en dus echt de trefzekerste ploeg in onze poule. Bij aanvang van de wedstrijd stonden we wel even te kijken. De keeper moest haast bukken in zijn doel en de gemiddelde lengte was toch zeker wel 1,50 (tegen 1,35 bij ons). Het was dan ook de wedstrijd van Goliath tegen David. In het doel Boet, achterin: Marien, Hugo en Joshua en midden Xavi en Seph en voorin Tygo. Bas en Micha waren even de eerste wissels. Bij de aftrap stonden we er nog scherp bij. Druk op de bal en vooruit voetballen. Een uittrap van de keeper van DSO en met een forse schouderduw zette de spits zich vrij voor het doel. Een harde schot en het was al 1-0. Tja hardschieten dat konden deze jongens dus goed. Ook fysiek waren ze erg aanwezig. Steeds vaker valt op dat bij de jeugdteams er meer vrijheid is dan in de eredivisie. Dit tot frustratie van de fanatieke ouders langs de kant. Binnen 10 minuten was het al 5-0. De wisselspelers werden er ook niet vrolijk van, wat ten koste ging van de limonade die al langs de kant werd gezet. Tja dat was achteraf gezien geen handige aktie. Dus voor de rust maar snel een volle kan regelen. Gelukkig had de scheidsrechter er veel zin in, want na 25 minuten werd er nog volop doorgespeeld. We spelen toch geen 30 minuten?

Wat zeg je in de rust tegen een groep jongens die kansloos zijn? Blijf vechten en strijden om zo min mogelijk tegen te krijgen. Dit werkte nog wel een paar minuten in de 2^e helft. Maar de klusballen kwamen te vaak in de voeten van de tegenstander waardoor er onnodige doelpunten tegen kwamen. Met als dieptepunt een kaatsbal via Hugo door de benen van keeper Boet. De moed was de jongen helemaal in zijn kleine teen gezonken. Micha, die op dat moment in de spits speelde, bood aan om te ruilen van plek. Voor de mensen die Micha niet kennen: een jongen die fan is van achtbanen, maar in vele niet in mag omdat hij te klein is. Als een welp stond hij zijn doel te verdedigen, maar ook hij mocht geregeld de bal uit het net halen. De laatste paar minuten werd er nog aangemoedigd vanaf de kant. De jongens kregen een kleine opleving, maar slaagden er niet in om een tegendoelpunt te maken.

Nu vraagt u zich natuurlijk af hoeveel is het dan geworden. Soms gaat het zo snel dat je de tel kwijt bent. We hopen dan maar dat de scheidsrechter het bij het goede eind had. 18-0.