in een stormachtig Sassenheim. 

Ter Leede is een club van stand en formaat, iets wat we duidelijk merkten wanneer we door een doolhof van gangetjes onze kleedkamer probeerden te vinden. Daar eindelijk toch aanbeland bleek het een nogal klein exemplaar te zijn die we ook nog eens moesten delen met een ander uit-spelend team. Nu waren er wegens de meivakantie vandaag maar weinig wedstrijden gepland en onderweg hadden we een flink aantal lege kleedruimtes gepasseerd, dus dat moest toch te verhelpen zijn leek ons. Met een kleine afvaardiging, onder leiding van de altijd goedgemutste Conrad, togen we naar het secretariaat. Daar werd ons echter op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt dat wij ons niet moesten bemoeien met het kleedkamerbeleid van Ter Leede. 'Stelletje heikneuters' hoorde je ze bijna denken. Nooit voor één gat te vangen werkten Roy en André toen hun bespreking met de negen spelertjes maar af in het douchegedeelte van het kleedhokje.

Ter Leede had dan weer wél voor een heuse scheidsrechter gezorgd. Zo'n eentje met een onwaarschijnlijk hoog opgetrokken en ogenschijnlijk veel te strak zittend broekje, met daarin onberispelijk gestoken een meedogenloos strak gestreken kanariegeel hemdje. Iedereen die wel eens vaker dan één keer langs de lijn heeft gestaan bij een voetbalwedstrijd kent zo'n type wel. Nooit naar de scheidsrechter wijzen zei mijn vader vroeger altijd, winnen of verliezen doe je zelf. Maar met zo'n kleurrijke vertoning op een verder nogal grauwe morgen is zoiets best nog een uitdaging.

De wedstrijd begon met een ondertussen tot een gemoedelijk stormpje aangewakkerde wind over de breedte van het veld. Dat gaf de linkerflank met Twan en Vigo lekker veel te doen. Laatstgenoemde gaf een paar prachtige voorstellingen van zijn 'skills op de vierkante meter' weg, maar erg effectjef was het allemaal niet dus mocht Mike de linksvoorpositie het tweede deel van die eerste helft overnemen. Marnix kwam dus door deze klimatologische omstandigheden weinig in het spel voor, maar hij wist uiteindelijk toch nog een paar keer voor wat gevaar te zorgen. Paul werkte weer zeer gedreven in de spits, maar miste net dat beetje finesse in de afwerking. Achterin was het vooral waken voor de spaarzame uitbraken van de tegenstander. Inschattingsdeskundige Wiek wist de meeste gelukkig al in de kiem te smoren, maar ook Aymen en Gucci reageerden steeds zeer alert. 

Het grootste Sassenheimse gevaar kwam die eerste helft echter van de scheidsrechter. Opeens was er een vrije trap op een gevaarlijke plek vlák voor onze doelman Stefan. Vanaf de kant konden wij geen enkele aanleiding hiervoor ontdekken, behalve dan misschien het idee dat de wedstrijd een doelpunt nodig leek te hebben. Die kwam er overigens niet, dankzij prima keeperswerk van de Meerburger goalie. En zo werd er met de beroemde brillenstand gerust door beide teams.

Voor de tweede helft bleken onze coaches een kleine tactische variant voor ons in petto te hebben. Paul werd naar de rechtsbuitenplek gedirigeerd, Mike naar de linkerkant en Vigo mocht nu het gevecht als centrale spits aangaan. Maar nog voordat we konden zien hoe dit zou uitpakken moest Meerburg een flinke domper verwerken. De Sassenheimse spits kreeg in twee achtereenvolgende duels met een gelukkige kluts de bal mee en schoot hem daarna onberispelijk buiten bereik van Stefan tegen de touwen. Vlak daarna werd een gevaarlijke Rijndijkse aanval in de kiem gesmoord door de man in het geel, om ehhhh iets.. Halverwege de tweede helft maakte Vigo echter goed gebruik van zijn tweebenigheid en tekende hij de verdiende gelijkmaker aan. Dit gaf Meerburg nieuwe energie en een aanval die begon bij Aymen en Paul gaf Mike de kans de bal van dichtbij ongenadig hard het doel in te jagen. Meerburg stond dus eindelijk op voorsprong en direct hierna schoot Vigo uit de draai nét over en zag Mike zijn diagonale schot van de lat afspatten. 

Maar Ter Leede gaf zich nog niet gewonnen. Of anders gezegd, de scheids gaf zich nog niet gewonnen. Weer was er opeens een vrije trap vlak voor het doel van onze Stefan. Vigo werd in eerste instantie als de dader aangewezen, maar toen het hele team bezwoer dat deze toch echt de spits was die net kwam aanhobbelen om eens te informeren wat er aan de hand was, werd Twan als uitgekozen als schuldige van ehhhh ehhhhh weer iets! De harde schuiver langs het Meerburger muurtje werd ook deze keer vakkundig onschadelijk gemaakt door onze prima doelman. Kort daarop maakte Mike, na een prima vooractie van Gucci en Wiek, met weer een prachtig schot een einde aan de spanning. De niet helemaal topfitte Marnix speelde het laatste deel van de wedstrijd in de aanval maar ondanks een paar dreigende momenten bleek met 1-3 de eindstand al bereikt. 

En zo heeft onze E5 gewonnen bij Ter Leede, maar bij de thuisclub hoeft dus niemand naar de scheids te wijzen! ;-)