Donderdag 28 mei is het rond 14.00 uur ineens druk op het Hans Ecklplein – de parkeerplaats van voetbalverening Meerburg. Buren kijken met een scherp oog naar wat er zich afspeelt. Mensen halen tassen uit de ene auto en zetten die in een andere auto. Nog voordat iemand 112 kan bellen keert de rust weer terug op de parkeerplaats, en rijdt een stoet auto’s richting de Willem van der Madeweg, waar 5 auto’s zich afsplitsen richting de N11.
De navigaties van deze 5 auto’s staan ingesteld op de Beekstraat 31 Asten (Ommel). 1 van de vakantiedorpen van Massa-is-Kassa hoofdrolspeler Peter Gillis. Regelneef Hajo leidt de stoet en vakkundig zet hij na ruim anderhalf uur zijn auto stil in de incheckafslag. Niet veel later sluiten Paul en Emie aan, die toch duidelijker een meer wettelijke bepaalde maximumsnelheid hanteerde.
De incheck is snel geregeld en voorzichtig draait de Meerburgstoet het vakantiepark op. Het wordt al snel duidelijk dat dit weekend op dit park de samenleving even wat meer integreert dan in de gemiddelde wijk van een Nederlandse stad of dorp. We vinden snel onze chalets. Nummer V21, 22 en 23. De opstelling is knus en maakt dat wij onze eigen plek kunnen veiligstellen op het park. Emie en Cecile konden helaas geen Daktari spelen en zagen hun Safarichalet in rook opgaan. Iets buiten de veilige corridor van V21-22-23 slaan de dames hun kamp op. Ze proberen nog een grote Mastino te regelen bij de receptie, maar Peter heeft helaas alle flexibiliteit uit zijn medewerkers geramd.
De 14 spelers verdelen zich over V21 en 22 en de kampbegeleiding trekt in V23. Hofmeester Elze laat zijn auto uit en inspecteert de smurfen gaarkeuken van het chalet. Hajo en Paul ontdoen gelijk chalets V21-22 van het servies en bestek. De tafels en stoelen van het tuinmeubilair worden ontdaan van alle pollen, vogelpoep, zand en stof. Daarna draaien onder leiding van hofmeester Elze Emie, Cecile, Paul en Hajo een prinsheerlijk avondmaal in elkaar. Met de magen gevuld gaan de Meerburg-casuals op strooptocht in het vakantiedorp en melden zich nog voor het vallen van de duisternis terug in Kamp Meerburg. De kampbegeleiding zoekt de slaapkamers op en met 1 poging van externe ordeverstoring wordt het ochtendgloren gehaald.
Vrijdag 9.00 uur spelen op 3 kwartier rijden vraagt wel wat logistieke planning. Hofmeester Elze heeft alles scherp op het netvlies en stipt 7.30 uur vertrekt een stoet van 4 auto’s richting Schijndel. Iedere speler is voorzien van een uitgebreid noodrantsoen en ook de kampbegeleiding heeft goed voor zichzelf gezorgd. Klein minpuntje is dat het enthousiasme over de Safaritent ervoor zorgt dat wij met koffiepads zitten, waarmee we in deze chalets niet zoveel kunnen.
Voetballend is het even aanpassen. Echt gras en de kunstgrasmatadoren van Meerburg is in de 1e wedstrijden nog niet een gelukkig huwelijk. Voor de resultaten maakt het (nog) niet uit:
- TV Voerde 2-0: 1-0 Cis, 2-0 Stijn
- Avanti ’31 1-0: 1-0 Djem
- MSC 5-0: 1-0 Cis, 2-0 Jip, 3-0 Djem, 4-0 Kerem, 5-0 Kerem
- Catincrode 1-1: 1-1 Enzo
Balen is wel dat Jip – Kipoche – Mat in de laatste wedstrijd een onbedoelde cake op zijn enkel krijgt, wat hem gelijk het verdere toernooi kost. Met dit smetje op een verder stralende dag met weinig wind en aangename temperatuur rijdt de Meerburgstoet weer naar het Prinsenmeer.
Bij terugkomst volgt er in iedere spelerschalet een lange wachtrij voor de douche. De kampbegeleiding gaat onder de bezielende leiding van Hofmeester Elze voorbereidingen treffen voor het avondmaal. Met veel culinaire creativiteit wordt er weer een heerlijke Indische maaltijd geserveerd, waarbij Chris de kroon spant als grillmeister. Ook nu weer gaan de Meerburg-casuals na het eten op rooftocht en de 1e vrouwelijke veroveringen sijpelen via de informele kanalen door bij de kampbegeleiding.
De volgende ochtend blijkt dat 1 van onze chalets toch 1 ster heeft gekregen. Hoe dat zo is gekomen, maakt verder niet uit, maar zelfs Peter Gillis zal glimmen van trots bij deze 1e behaalde ster. De kampbegeleiding is inmiddels een meer dan geoliede machine en weer vertrekt de Meerburgstoet stipt 7.30 uur richting Schijndel.
De 1e wedstrijd van de zaterdag gaf een 1e teken van hoe je toernooi voetbal speelt. De 1e kans moet je gelijk benutten en achterin moet je het dichthouden. Tegen het Belgische J.V. Lo-Renginge wordt het 3-1, waarbij Cis zijn landgenoten behoorlijk pijn doet: 1-0 Cis, 2-0 Cis, 3-0 Djem. De laatste poulewedstrijd is tegen het Duitse JFV Hameln. Je hoort al geroesemoes over scenario’s met een doorkijk naar de halve finales en eventuele finale. Een slippertje van onze doorgaans betrouwbare sluitpost leidt een mentale meltdown in en de Duitsers maken hier grundlich gebruik van: 0-3.
Nu lachen we erom, want de directe concurrent speelt gelijk en in hun laatste poulewedstrijd tegen onze overwinnaars ook. Meerburg bereikt daardoor als nummer 1 de halve finale, waar het tegen KSK Heist moet aantreden. Deze Belgische amateurvereniging lijkt enigszins op Alphense Boys qua structuur van de jeugdopleiding, dus onze gladiatoren staan op scherp.
Zo scherp zelfs dat KSK Heist van het veld wordt geveegd. Stijn maakt zijn 2e van het toernooi. Xander gooit ondanks de rugklachten een shuffle eruit waar zelfs Samsom die hik van krijgt en zet met een fantastische lob de 2-0 op het bord. De 3-0 is een eigen doelpunt, maar de speler kon na een mooie solo van Marijn eigenlijk niets anders meer. Wat een teamprestatie en dat smaakt naar meer met nog 1 wedstrijd op de rol – de finale tegen TSG Weinheim. Een tegenstander, die wij een paar x zagen spelen tegen hun poule-tegenstanders. Een op het oog degelijke, fitte en makkelijk voetballende tegenstander. Zo begonnen ze ook tegen de Meerburg-gladiatoren en met enig fortuin was het vrij snel ein tor: 0-1.
Voor de Nederlandse trots uit Zoeterwoude-Rijndijk heeft het grasveld van Avanti’31 inmiddels geen geheimen meer. Meerburg probeert op allerlei manieren de ruimte te vinden in de hechte Duitse verdedigingslinie en is beducht op de snelle tegenstoten. De wedstrijd duurt voort en in de 2e helft beginnen de Duitsers tijd te rekken bij spelhervattingen en wissels.
De Meerburgers ruiken daardoor – ben ik van duitsen bloed – en met een slimme diepe bal veroorzaakt Omar zoveel ruis tussen de Duitse centrale verdediger en de keeper dat Xander de 1-1 kan binnenschuiven. De technische staf hinkt op 2 gedachten: gaan voor penalty’s of toch voor de winnende treffer? In ieder geval wordt het lijstje gemaakt, alleen voor dat die inkt opdroogt, maakt de Duitse centrale verdediger zijn 2e foutje van het toernooi. Hij sabelt Cis neer op een kleine 25 meter van hun doel.
Op de tribune stijgt de spanning tot een kookpunt. Cecile gooit haar vaste heksenspreuk naar Cis eruit en ja hoor hij stelt haar, zichzelf, zijn teamgenoten, aanwezige MB ouders en broertjes/zusjes en alle nieuwe fans op het complex niet teleur. Met zijn fluwelen linker stuurt hij de bal naar de linkbovenhoek en de vingertoppen van de Duitse keeper kunnen het onheil voor hen niet voorkomen: 2-1! Aftrappen hoeft niet meer en Meerburg O15-1 pakt daarmee een zeer verdiende toernooizege en laten de Duitsers verslagen achter op het veld. Snel na de wedstrijd is de prijsuitreiking en Meerburg laat zich uitgebreid in het zonnetje zetten. De spullen worden gepakt, de toernooileiding wordt bedankt en de Meerburgstoet rijdt weer terug naar het Prinsenmeer.
Onder het genot van een mengelmoes van Duitse Schlagers, KINK1500, blues, Tino Martin etc stampt op de 3e avond de kampbegeleiding een aangeklede BBQ uit de grond. Rumour-around-the-brand zorgt ervoor dat lokalo’s maar al te graag willen aanschuiven. Zelfs de lokale Gillis Express heeft V23 als tussenstop toegevoegd aan de route. De temperatuur daalt wel langzaam richting een koufront, zodat de Champions Leaguefinale indoors wordt bekeken. Door de vertraging en de slechte 1e helft taaien de spelers af naar hun eigen chalets waar het nog lang onrustig is. De kampbegeleiding stort bijna in en alleen hofmeester Elze waakt als een arendsoog over Kamp Meerburg.
Zondagochtend is het tijd voor vertrek. De hemel huilt – net als de directie van het Prinsenmeer - bij het naderende vertrek van een vriendengroep talentvolle voetballers die een seizoen in de Hoofdklasse en 6e divisie afsluiten met winst van de Brabant Cup. De terugreis is voor de kampbegeleiding saai. Spelers vallen gelijk in slaap en met de cruise control aan rijdt de stoet met een gemiddelde van 97,3 kilometer per uur terug naar de thuisbasis. 11.15 uur is het dus ineens weer een drukte van belang op de parkeerplaats aan het Hans Ecklplein. ‘Het zal toch niet….’ bromt een buurvrouw in haar ochtendjas, terwijl zij haar telefoon zoekt. Maar voordat ze 112 kan intoetsen is de parkeerplaats weer leeg.
