Als jonge handbal speler was het voor mij vanzelfspreken dat ik een vrouwelijke trainer had. Er waren meer vrouwen dan mannen actief in het trainerschap en andere functies. Je weet ook niet beter dus is het ook niet vreemd. Als ik vraag aan moeders van jongens of meisjes waarom trainen jullie deze groep niet komen er een aantal reacties:

• Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Het lijkt me ook meer voor mannen om te doen
• Ik weet niet eens wat buitenspel is
• Veel te eng, geen idee wat er van mij verwacht gaat worden
• Nee, dat kan mijn man beter dan ik
• Ik vind dat vlaggen al eng

Alle reacties zijn goed te beantwoorden met de reactie maar als je nu een train de trainer cursus zou krijgen en je wordt tijdens trainingen begeleid door kaderleden met veel ervaring. Kortom we stomen je binnen een aantal weken - maanden klaar voor die rol. Hoe zou je het dan gaan vinden. 

Dat is wel een interessant idee. De aanwezigheid van iemand waarmee jongens zich kunnen identificeren zijn er genoeg, de aanwezigheid van iemand waar meiden zich aan kunnen spiegelen veel minder. Zo geeft een moeder aan te vinden dat een vrouwelijke trainer een beter rolmodel is voor meiden dan een mannelijke trainer, omdat meisjes later “ook echt zo kunnen worden als haar”. Eigenlijk zou dat anderom ook gewoon moeten kunnen. Het gender van een rolmodel speelt dus toch een rol in de mate waarin meisjes zich kunnen identificeren met een persoon en diens functie. Dan is het toch logisch dat we ook moeder in de gelegenheid moeten stellen om zich als trainer te gaan ontwikkelen. Maar het kan natuurlijk ook een oudere zus zijn of een tante die het geweldig lijkt.

Denk je nu bij jezelf dat is een goed idee, kan ik ook mijn eigen zoon of dochter zelf trainen, kan ik mij meer verdiepen in het spelletje dan laat het ons even weten via [email protected]. Dan kijken we hoeveel animo (mijn oude handbal vereniging) er is en zullen we de aanmelders snel uitnodigen voor een introductieavond.