Het was een gastvrije ontvangst vanmorgen op sportpark Nieuw Zuid waar de talenten van Meerburg JO13-3 het moesten opnemen tegen Quick Boys JO13-3. Helaas nog altijd zonder de geblesseerde Daniël en deze week was ook Semmy de pineut met een verplichte quarantaine. De tegenstanders van vandaag waren natuurlijk weer allemaal een jaar ouder dan onze jongens en zoals gebruikelijk bij Katwijkers ook gemiddeld een stukje groter. Waarbij er eentje helemaal met kop en schouders bovenuit stak…

Het was een imposante kolos die na zijn werk op de visafslag nog net op tijd gearriveerd was om ook nog even mee te voetballen tegen de dreumesen van Meerburg. Tachtig kilo schoon aan de haak woog deze wandelende risicogroep en op zich is het dan best logisch dat je als verdedigers keurig op 1,5 meter afstand van hem blijft. Probleem was alleen wel dat deze reus, bekend van de legendarische woorden ‘Wat moet jij dan snotneus?’, ook nog behoorlijk goed kon voetballen en het onze verdediging in de beginfase af en toe knap lastig maakte.

Geïmponeerd door zoveel over(ge)wicht begon Meerburg wat weifelend maar langzaam maar zeker groeiden ze toch in de wedstrijd. Hoewel fysiek veruit de mindere, werd de slag op het middenveld namelijk wel weer gewonnen dankzij het voetballend vermogen dat in de ploeg zit. Mooi om te zien dat onze hummeltjes er vrolijk op los combineerden tegen deze uit de kluiten gewassen Katwijkers.

Het leidde tot mooie kansen waarbij Isa de lat teisterde en Bo met een fraaie vrije trap nog net de precisie miste om ons op voorsprong te zetten. En ook de 100% kans waarbij de bal eigenlijk breed gelegd had moeten worden in de 2-tegen-1 situatie leverde helaas nog geen treffer op. Maar met zulk voetbal kon je erop wachten dat we toch op het scorebord kwamen. En zo geschiedde. Het was een schitterende aanval over heel veel schijven die via een perfecte voorzet van Danyel bij David belandde. Die aarzelde niet en haalde keurig de trekker over voor de 0-1 voorsprong.

Helaas verdween deze ozosnel als sneeuw voor de zon want 30 seconden later plofte het eerstvolgende afstandsschot van Quick Boys ook pardoes in het doel, onbereikbaar voor de verder weer foutloze Jens. Het betekende de 1-1 en dat leek ook de ruststand te gaan worden totdat de gigant van Quick Boys vlak voor rust een vervroegd Sinterklaas cadeautje in de schoot geworpen kreeg. Zijn opzichtige handsbal werd over het hoofd gezien door de leidsman van dienst (die trouwens verdacht veel op hem leek) en terwijl Meerburg nog protesteerde, kon hij ongehinderd de 2-1 binnen tikken. Zonde.

Het was sowieso lastig opboksen tegen deze Goliath maar als er iemand is die hem kan verslaan, dan luistert diegene natuurlijk naar de naam David. Onze dappere strijder en tevens goaltjesdief van beroep was vlijmscherp vandaag en hij was het het dan ook die vlak na rust de dikverdiende gelijkmaker op zijn naam schreef. Overigens na een afgemeten voorzet van top invaller Bradley die graag vroeg opgestaan was om JO13-3 een handje te helpen vandaag.

Het was de inleiding tot een grote belegering van het Quick Boys doel en leidde tot een karrenvracht aan kansen. De één nog mooier dan de ander en het enige dat er nog aan ontbrak was de afronding. Tot afgrijzen van de meegereisde supporters lukte het maar niet om de winnende goal te maken en bijna kregen we in de laatste seconde zelfs nog het deksel op de neus met een schot dat maar rakelings naast ging.

Dat leed werd ons bespaard maar net als een week eerder vergat Meerburg zichzelf vandaag wel weer te belonen met een driepunter. Dat moet dan volgende week maar weer eens gebeuren, als we het in de laatste wedstrijd voor de winterstop thuis opnemen tegen koploper Valken ‘68. Dat belooft vast weer een spannend potje te worden.